10 Gün şeker harcamayınca vücudunda olanlar… !!

Kimsenin şeker hakkında daha fazla makûs haber dinleyecek tahammülü kalmadı; öğreniyoruz. Ama bilim bizlere her geçen gün şeker hakkında yeni belirtiler sunmaya devam ediyor.

Tüm çocukların diyabet tehlikeyi kayda değer ölçülerde eksilirken, kan şekeri ve insülin seviyeleri banalleşti. Anımsatmakta fayda var: Tüm bunlar yalnızca 10 gün içerisinde alana geldi. Dahası, bilim insanlarına göre çocuklarda gözlemlenen bu pozitif büyümelerin erişkinlerde de gözlemlenmemesi için hiçbir neden bulunmuyor.

Tüm kalorilerin denk yaratılmadığı ortada. Her ne kadar kalori hesaplama gibi bir alışkanlığımız olsa da, bazı kaloriler değişiklerine göre daha “makûs” olabiliyor. Çoğu insan için ise şeker bu kalori listesinin en tepesinde bulunuyor. En çok harcanan ve öğrenilen şeker ise, glukoz ve fruktozdan elde edilen sukroz. Lustig ’e göre bu evrede en makûs rol fruktoza düşüyor.

Vücudumuz glukozu enerji kaynağı olarak kullanma meylindedir. Aşırısı ise adalelerde ya da karaciğerde glikojen olarak stoklanmakta. Ancak aynı vaziyet fruktoz için geçerli değil. Zira fruktoz yalnızca karaciğerde değerlendirilebiliyor. Karaciğerin kapasitesini aşan ölçüler ise yağa dönüştürülüyor. Bu da karaciğer yağlanması ile sonuçlanıyor ve oldukça sıhhatsiz neticeler doğuruyor. Daha da makûssu, biriken yağlar dolaşım sistemine karışıyor. Bunun sonucunda da kalp krizi ve felç tehlikeyi çoğalıyor.

Şekerin ve fruktoz şurubunun işlenilmesinin ve üretilmesinin ucuz olmadığı zamanlarda insanlar fruktozu az ölçülerde ve yalnızca meyvelerden alabiliyordu. Bal dahi arıların gözetmesi altındaydı. Günümüzde ise şahıs başına her sene vasati 59 kilogram şeker harcıyoruz. Karaciğerlerimiz ise bu sürate adapte olabilecek seviyede değil. Lustig ’e göre, bu vaziyet, şekerin karaciğerler üzerinde bir tsunami tesiri yaratması ile sonuçlanıyor.

Fruktoz hakkında bir bilgi daha: Öteki kalori kaynaklarından değişik olarak, fruktoz, açlık hormonu olan ghrelini bastırmıyor. Başka Bir Deyişle, insan ne kadar harcasa da asla doymuş sezmiyor. Bunun sonucunda da olabildiğince yemeye devam ediyoruz. Dahası, fruktozun beyindeki mükâfatlandırma merkezi üzerinde de negatif tesirleri var. Neticeleri mi: Daha da yemek istiyorsun!