alopesi areata hastalığı

Merhaba ben alopesi hastasıyım.Bu hastalığın yaşamıma tesirleri çok oldu.Kimseye içimi dökemedim. Buraya yazmak istedim.İnsan tanımadığı kimselere daha rahat döküyor bence içini beceriksizsiz her detayıyla.Belki çok uzun olduğu için okumaz geçerseniz belkide aynı tasadan muzdaripsiniz bu dünyada tek ben yokmuşum dersiniz.Evet areata erkek tipi saç dökülmesi hastalığım var.5 yaşında başladı benim bu hastalıkla imtihanım.Annemin anlattığına ve resimlerde gördüğüm kadarını öğreniyorum 5 yaşına kadar çok hoş saçlarım varmış.Bukle bukle sarih kumral.Annem şelale gibi dökülürdü derdi.Neyse… İlk dökülme başladığında 5 yaşındaydım.Çok ayrıntılı andırmıyorum tabi ne kadar döküldü ne gidişattaydı öğrenmiyorum tek anımsadığım bir hastaneye gittğimiz oyun alanında oynamıştım ben parka geldik sanıyodum.Babam beni alıp hekimin yanına gittiğmizde çok ağlamıştım.Annem,n bir köşede suskunca ağladığını,babamın beni tutarkenki gözlerindeki acıyı hatırlıyorum.Başıma kezlerce iğne vurduklarını çok canımın acıyıp çırpındığımı hatırlıyorum.Bu andırdıklarımdan sonrası koca bir boşluk.Saçlarım çıkmıştı ama ne zaman öğrenmiyorum.Aradan 4 sene geçti 9 yaşımda hastalık tekerrür nüksetti.Üst kısımdan boxuk para kadar bir sarihlikle başladı.Başlarda mektebe giderken bandanalarla kapatıyordum.Sonra iyice dağıldı kapatamaz hale geldim.Mektebe gitmek istemiyordum bazı çocuklar çok acımasız oluyordu dalga geçiyolardı.Nreel üzülürdüm minicik halimle ne göz yaşları dökerdim…Ailem az hekimleri dolaştırmadı kimden ne duysa bir umut götürüyorlardı bende hep umutluydum ama yok yok yokkkk çok inatçı bir hastalıktı.Hatta asit dahi sürdürmüştük başıma güya çıkartıyor diye nreel canım yanmıştı acıdan çıldırmıştım kafam kabarmıştı yara bere içinde sonra hekime göründük demezmi saç köklerini taamen yakmışşsınız yine bir imha olmuştu o kadar acıyı sürüklediğimle kalmamış birde kökleride kaybetmiştim.Mektebe gitmek istemediğim için ısrar ediyodum çok güç gidişatta kalıyodum perukta taksanız kafanızdan sürükleyip alıp dalga geçecekler doluydu.Bir tanıdığın vesilesiyle ailem yatılı kuran kursuna göndermeye karar verdi.En azından orada başım kapalı olacak ve başka seçeneğim yok diye kabul ettim.Bu arada henüz 10 yaşındaydım.Kursta ailemden ayrı kaldığım için sabahlara kadar ağlardım.17 yaşıma kadar kurskaldım.Oradada az şeyler yaşamadım saç problemim yüzünden.Herkes geceleri saçını açıp saç muhabbeti yaptığında lavobaya kaçardım banada sormasınlar diye.Herkes rahat rahaat uykurken ben bonemi iyice sıkar örtümü iğneler öyle uyurdum açılıpta kimse görmesin diye.İğnenin batışına kaç kere uyandım kaç kere kalkar kontrol ederdim başımda mı örtü diye.Haftalarca kursta sıkı bir boneyle dururdum.Makûs bir piskolojiyle kimsenin görmediği yerlerde ağlayarak…Bigün biri dinleyeceğim biçimde dalga geçmişti bu durumumla.Sanki benim elimdeymiş gibi sanki ben bu hastalığı isteyerek taşıyormuşum gibi..Çok üzülmüştüm içimi ayrılmıştı yine bir köşede sessice ağlamştım.Ama asla ilenmedim Allah m düşmanıma dahi verme bu hastalığı tasam her zaman.Kanser hastaları rehabilitasyon sürecinde nreel üzür demi saçları dökülüyr diye en çok ta bu tesirler bayanları heh işte o duyguyu kezlerce yaşıyordum ve hiç bir caresini bulamıyordum.17 Yaşında kursu tamamlayıp çıktıktan sonra piskolojık olarak çöküşteydim hala bir düzelme yoktu kullandığım hormon yüklemeleri suratımı vucudumu mahfetmişti.1 sene sonra bi arakadaşım benmle dalga geçen şahısta beyin timörü çıktığını ve bütün saçlarının döküldüğünü söyledi.Çok üzüldüm kimsenin yaşamasını istemem çünkü ama asla kınamayacaksın Allah o kırgınlığın hesabını er geç soruyor onu anladım.Saçım benim eğitim hayatımıda etkilediğinden 17 yaşında orta mektebi sarihten okumaya başladım.Temel olmadığın konutta tek başına güç oluyo ama yinede pes etmedim.Kimseyle görüşmek istemiyodum.Arkadaşlarıma gitmek istem,yodum çünkü içeride herkes saçını açıyor ben açmayımca soruyolardı nreel makûs oluyodum anlatamam.Bu gidişattan dolayı insanda ciddi özgüven sorunu oluyor.Tonla kullanılan ilaçlar alınamayn sonuçlar.Beni kkimse böyle beğenmez diye düşünürdüm kim kabul ederdiki saçı olmayan birini.Ama ALLAH 18 yaşında beni her halimle kabul eden canından çok seven birini çıkardı karşıma.20 yaşında nişanlandık ve ben gelişigüzel bir hekim buldum netten ona gittim bu süreçte tekerrür deneyecektim tedaviyi.Doktorum yine başımdan iğnevurmalı yöntem uyguladı ilaç kullanmaktan bitik bir halde olduğum için ilaç vermedi sadecd iğne tedavisi.Bana 3 hafta içinde çıkacak ded, tabi ben asla inanmadım.VEE asıldan 3 hadta içinde bazı bölgelerde çıktı sonra çıkmayan yerlere tekrsr tekerrür enjekte yapıldı onlarda çıktı.Doktorum saç tellerimin yeniden güçlendiğini asite rağmen mucizze olduğunu söylemişti.Tedaviye yanıt verdiğimi söyledi.Size mutluluğumu anlatamam dünyalar benim olmuştu.1 sene sonra gür ve dalgalı hoş saçlarıma kavuşmuştum üstümden kocaman bir yük kalkmıştı.Özgüvenim gelmişti aralıksız dolaşmak istiyoudum aralıksız herkese göstermek.22 yaşında evlendim liseyi okudum aynı zamanda fazla ilaç kullandığımdan dolayı hamile kalamamktan korkuyodum ama çok şükür sorunsuz hamile kaldım ve hamileyken tekerrür başladı dökülmeler.