İyi değilim

Konuyu nereye açtığımı bilemedim. O kadar darlandım ki hiçbi yere sıgamıyorum. Yazsam belki rahatlıcam. en son buraya yazsam daha rahatlarım diye düşündüm. Haziranda 2 senem dolucak bende burada birçok anne adayı, anne olmak isteyenler gibi sık sık vakit geçiriyorum. Nereden bi fikir kaparım neler yaparım diye. Ve kiminiz için çok kiminiz için az bi süreçtir bu. Biliyorum burda 10 sene 20 sene evlat hasretiyle yanıp tutuşan kişiler var. Çok yıprandım bundan sonrası nasıl geçicek nasıl olucak acaaba hiç olmayacak mı diye kendimi yiyip bitirdim. Acaba Rabbim beni sevmiyor mu da dualarım kabul olmuyor yada Anne olmayı hakketmiyor muyum.. artık o kadar çok yoruldum ki düşüncelerim bile beni korkutuyo. Hiçbişey yapasım yok hiçbirşeyden zevk almıyorum. Adet belirtilerim başladı mı dünya üzerime yıkılıyor halbuki çok şey istemiyorum ki ben canımdan kanımdan bi parçayı hissetmek ona dokunmak, büyütmek.. Çoğu annenin beddua ederek, döverek büyüttüğü değil de dualarla sarmalayarak büyütmek istedim. Galiba çok şey istedim.